Pierre Lemaitre: Irene

Een waar meesterwerk

Pierre Lemaitre wordt gezien, genoemd, geroemd en bejubeld als de beste Franstalige thrillerauteur van dit moment. Vooral zijn serie over commissaris Camille Verhoeven krijgt bijzonder goede kritieken en tot op dit moment heeft Lemaitre vier boeken over hem geschreven. Het eerste deel is het oorspronkelijk in 2006 verschenen Irene, welke bij uitgeverij Xander in vertaling is uitgebracht. Verhoeven is een bijzondere man. In tegenstelling tot naamgenoot Jeroen Verhoeven, die als voormalig (reserve) keeper van clubs als Volendam en Ajax als een beer van - ik schat - meer dan 100 kilo door het leven gaat, is Camille slechts 1.45 meter groot. Een dwerg, zoals hij zelf zegt, veroorzaakt door het feit dat zijn moeder tijdens haar zwangerschap gewoon flink is door blijven roken. Veel thrillerauteurs doen hun uiterste best om hun hoofdpersoon zeer bijzonder te maken. Depressief, aan de drank, helderziend, vrouwonvriendelijk en nu dus een mannetje dat rechtop onder een tafel kan lopen. Waarom auteurs hiervoor kiezen is een raadsel, want het hoort toch echt allemaal om het verhaal te gaan. Bij Lemaitre is dat overigens dik voor elkaar. Vanaf het begin is het boek spannend, intrigerend, vlot geschreven, angstaanjagend, soms ronduit luguber en vooral erg goed. Heel erg goed. 

Als je op internet informatie zoekt over “Irene” dan kom je de informatie tegen die oorspronkelijk op de achterkant van het boek heeft gestaan. Ook op bijvoorbeeld boekensite Hebban staat deze tekst gewoon te lezen. Een kapitale blunder, aangezien het een groot deel van de plot en dus de verrassing van het hele boek voor de lezer verpest. Wat je normaal gesproken pas te weten zou komen in de laatste regels van het verhaal, heeft de uitgever oorspronkelijk gewoon in grote letters op de kaft afgedrukt. Onvoorstelbaar! En zo ontzettend jammer, want samen met de titel – die afwijkt van het origineel – weet je feitelijk al meer dan je achteraf gewild zou hebben. Ondanks dat is dit eerste deel in de serie over Camille Verhoeven, welke overigens vreemd genoeg in vertaling pas na het verschijnen van de overige delen is uitgebracht, van een verbluffend niveau. Beter dan dit zal het niet snel meer worden. Irene is één van die zeldzame thrillers die je bijna letterlijk naar de keel grijpen om je vervolgens nooit meer los te laten. Een boek dat je de rest van je leven bij zal blijven en dat je gegarandeerd ooit nog eens opnieuw zal willen lezen. Ondanks zijn beperkte lengte is Camille Verhoeven een groot man, een geweldige rechercheur die als een veldmaarschalk voor zijn troepen staat. Pierre Lemaitre heeft hem helemaal tot leven gebracht en er voor gezorgd dat hij na slechts één boek al tot een van de grootste persoonlijkheden van het genre kan worden gerekend. 

Behalve een geweldige thriller is Irene ook een eerbetoon aan het spannende boek en met een prachtige opbouw binnen het verhaal is de uiteindelijke ontknoping een waar meesterwerk te noemen. Zelfs al heb je op de achterflap van het boek of op een website de essentie al gelezen voor je aan dit boek begon, dan nog zal het je op een zeer intense en verpletterende manier weten aan te grijpen en naar adem doen snakken. Er zitten weliswaar een paar bekende clichés in het verhaal, maar het gaat er om wat Lemaitre allemaal doet met tekst, emotie en inlevingsvermogen. In dat opzicht schieten woorden tekort om de kwaliteit van deze thriller te bejubelen. Oordeel zelf, koop dit boek dat voor slechts tien euro in de winkels ligt en werp je op de soms ronduit lugubere zaak welke Camille Verhoeven op zijn bordje heeft gekregen. Sluit je ergens op, vergeet even de zorgen van alledag, laat de televisie een paar dagen uit en geniet met volle teugen, want wat Pierre Lemaitre je voorschotelt is werkelijk ongekend. 

Applaus !


Irene
Pierre Lemaitre
Uitgeverij Xander
Prijs: € 10,00