WAT EEN FENOMEEN !
Gebroken is het derde deel in de serie van Michael Robotham over Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz. Eerstgenoemde raakt geheel toevallig betrokken bij de zelfmoord van een jonge moeder en ontdekt vervolgens als eerste dat er iets heel anders aan de hand moet zijn. Al snel wordt de jacht geopend op een in alle opzichten zeer overtuigende psychopaat die in staat is om zijn slachtoffers volledig in zijn macht te krijgen. Meer dan in zijn vorige boeken valt in Gebroken vooral de subtiele humor van de Australische auteur op. Niets aan de misdaden in het boek is grappig. Integendeel. Het is absoluut bloedstollend. De humor is echter opvallend aanwezig. Het zit in situaties, in bijzinnetjes, in observaties van Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz. Los van de humor is dit ook het meest spannende boek in de serie over de psycholoog en de politie rechercheur. Vanaf het begin zit je op het denkbeeldige puntje van je stoel en die spanning weet Robotham tot het eind aan toe vast te houden. Het verhaal telt 538 pagina’s. Het is er niet één teveel. Van begin tot eind is het spannend, intrigerend en soms huiveringwekkend. Wat zou jij doen om je eigen kind te redden? Het meest waardevolle in je leven. Robotham heeft het op een uitmuntende manier uitgewerkt en de angst, wanhoop en onmacht van de slachtoffers spatten van het papier.
De man waar iedereen jacht op maakt is uitmuntend neergezet. In het hele verhaal wordt O’Loughlin een spiegel voorgehouden. Net als hij is de dader een man die in staat is om in het hoofd van een ander te kruipen. Een vader die alles wil doen om zijn kind te zien en die niet begrijpt waarom zijn huwelijk is stukgelopen. Iemand die er in zijn ogen alles aan heeft gedaan om zijn gezin bij elkaar te houden en te beschermen. Natuurlijk zijn er net zoveel verschillen, maar het maakt het moeilijk voor O’Loughlin om zijn tegenstander te analyseren en van doorslaggevende waarde te zijn voor de politie. Met inspecteur Veronica Cray creëerde Robotham een sterkte persoonlijkheid die binnen het verhaal absoluut van toegevoegde waarde blijkt te zijn. Iets wat niet gezegd kan worden van haar baas, commissaris Fowler, die een korte maar zeer onduidelijke rol vervuld.
Iedere keer als je aan een thriller begint hoop je dat het een boek zal zijn dat je uiteindelijk op geen enkele manier zal teleurstellen. Spannend, overtuigende personages, plotwendingen. Slechts één op de tien of vijftien voldoet volledig aan die verwachting en dit is er dus een van. Een boek dat alles heeft wat een goede thriller nodig heeft. Halverwege het boek weet je al wie de dader is. Niet omdat je zelf zo slim bent, maar omdat Robotham het je bewust laat weten. Het geeft ruimte aan allerlei mooie zijstapjes maar ook aan het in beeld brengen van de redenen van de dader. Hoe hij denkt, hoe hij de man is geworden die hij nu is. Ook het privéleven van Joe O’Loughlin wordt verder uitgediept en je krijgt meer te weten over zijn strijd tegen zijn ziekte.
Dit is het beste boek uit de serie tot dusver.
Vier sterren op de schaal van Leven of dood. Misschien wel vier-en-een-half. Michael Robotham. Wat een fenomeen!
Op naar deel vier.
Gebroken
Michael Robotham
Uitgeverij Cargo
Prijs: € 10,00
Sukkel
Aangezien ik meteen na het uitlezen van De verdenking - het debuut van Michael Robotham - aan Het verlies begon, moest ik in de eerste paar hoofdstukken even volledig omschakelen. In het tweede deel van de serie is de ik-persoon namelijk niet meer psycholoog Joe O’Loughlin maar politie-inspecteur Vincent Ruiz. Dat was dus wennen. Een totaal andere man, een andere persoonlijkheid, een andere kijk op de wereld. Op het eerste gezicht misschien wel een betere hoofdpersonage voor de serie. In ieder geval iemand die mij persoonlijk wel erg aanspreekt. Natuurlijk is hij meerdere keren gescheiden, ziet hij zijn kinderen niet zo vaak, ligt hij niet zo best bij de leiding van de politie, is cynisch en pessimistisch en wil zichzelf wel eens verliezen in te agressief gedrag. Een beetje een verzameling van clichés in het thrillerwereldje, maar blijkbaar ligt er ergens bij de uitgevers een blauwdruk met eigenschappen waaraan de gemiddelde speurder minimaal moet voldoen. Ruiz is echter wel degelijk een man met een geheel eigen karakter welke door Robotham in dit boek geweldig wordt uitgediept. Iedere politierechercheur heeft wel een of meerdere zaken waaraan hij heeft gewerkt en die zijn hele leven blijven knagen. Een niet opgelost misdrijf, een veroordeelde dader waarbij je steeds het gevoel blijft houden dat hij of zij het misschien toch niet heeft gedaan. Bij Ruiz gaat het over een vermist meisje dat nooit is gevonden maar waarvoor wel iemand achter de tralies is gegaan. Met dat laatste kan hij op zich nog wel leven, maar waar is dat meisje gebleven? Ligt ze ergens begraven waar niemand haar ooit nog zal vinden? Of is het ondenkbare mogelijk en leeft ze nog? Maar waar dan? En wat was de rol van de man die ze voor haar verdwijning en mogelijke moord hebben opgesloten?
Net als De verdenking is ook Het verlies weer een boek dat zich vlot laat lezen en waar de lezer zich makkelijk kan laten meeslepen door de prettige schrijfstijl van Michael Robotham. Het verhaal heeft – vooral in de eerste helft – vaart, humor en zit vol met spanning en actie. Dat laatste misschien wel een beetje té veel en dat maakt het boek soms wat ongeloofwaardig. Misschien de valkuil voor veel schrijvers die aan hun tweede boek beginnen, nadat het debuut zeer goed was ontvangen. De druk om het te evenaren of om nog succesvoller te worden. Zie het maar als schoonheidsfoutjes, want over de hele linie is het gewoon een prima verhaal en is Vincent Ruiz een aansprekende hoofdpersoon. Psycholoog Joe O’Loughlin leer je ook weer wat beter kennen en het is duidelijk dat er een stevige vriendschap tussen de twee mannen is ontstaan. Twee tegenpolen, feitelijk. Die elkaar echter in veel opzichten uitstekend aanvullen.
Waarom ben ik eigenlijk nooit eerder begonnen aan de boeken van Michael Robotham? Ik lees al een groot deel van mijn leven voornamelijk thrillers. Zie mijzelf een beetje als een kenner. Iemand die er als lezer wel een beetje kijk op heeft. Er verstand van heeft. Nu blijkt echter dat ik een beetje een eikel ben, een amateur. Hoe kan je iemand als Robotham nou over het hoofd zien. Trots zijn op het feit dat je veel auteurs persoonlijk kent en/of hebt ontmoet en dan zo’n kapitale blunder maken. Jarenlang een zeer succesvolle website runnen over boeken – waarop maar liefst twee interviews stonden met Michael Robotham – en nooit eens het idee gehad om te beginnen aan het werk van deze Australische grootmeester. Ik heb voor de grootste boekwinkels van Nederland gewerkt, meerdere titels van hem ingekocht en toch is er nooit eens een keer een lampje bij mij gaan branden.
Sukkel!
Aan de andere kant is het natuurlijk prachtig om plotseling een auteur te ontdekken die geweldige thrillers heeft geschreven en te beseffen dat je een hele stapel boeken van hem nog te lezen hebt. Wat een prachtig vooruitzicht. Na het uitmuntende Leven of dood heb ik ook De verdenking gelezen en inmiddels kan ik nu ook een kruisje zetten achter Het verlies. De overige titels van Michael Robotham staan allemaal in mijn boekenkast luidruchtig te trappelen van ongeduld om te worden gelezen. Dat ga ik de komende weken doen. In de juiste volgorde. In één ruk. Wat een fantastisch gevoel!
Tja….. Zo bekeken ben ik zo stom nog niet.
Op naar deel drie.
Het verlies
Michael Robotham
Uitgeverij Cargo
Prijs: € 12,50
Zeer hoog niveau
Nadat Leven of dood mijn eerste verbluffende kennismaking was met de boeken van Michael Robotham, viel zijn in 2003 verschenen debuut De verdenking in eerste instantie een beetje tegen. De eerste tien, vijftien pagina’s wisten mij niet meteen te pakken en ik twijfelde al snel of ik het boek misschien weer terug moest zetten in de kast of het toch nog even de kans moest geven. De vergankelijkheid van de roem. Eerst de auteur de hemel in schrijven en hem vervolgens reeds de volgende dag weer na enkele minuten terzijde willen schuiven. Hoofdpersoon Joseph O’Loughlin maakte op mij echter niet direct een verpletterende indruk. De ene monoloog na de andere werd op mij afgevuurd en de toon en klank van het boek was anders dan in het verhaal over Audie Palmer, terwijl ik onbewust op meer van hetzelfde had gehoopt. De opgebouwde goodwill van Leven of dood betaalde zich echter wel degelijk uit, want ik besloot toch door te lezen en de volgende dag was het verhaal niet meer te stuiten.
Toen ik aan De verdenking begon wist ik al dit het eerste deel was van een inmiddels achtdelige serie over psycholoog Joseph O’Loughlin en politie-inspecteur Vincent Ruiz. Op zich jammer, want daarmee ontbrak uiteindelijk de spanning dat O’Loughlin wel eens de dader zou kunnen zijn. Of een slachtoffer zou worden. Iedereen die het boek las toen het net was verschenen zal mogelijk tot het einde gedacht hebben dat het wel eens verkeerd kon aflopen met de man die nu centraal staat in de meeste boeken van Michael Robotham. Gelukkig bleef er meer dan genoeg over om van te watertanden. Subtiele humor en intense, onderhuidse spanning wisselen elkaar doorlopend af. Politie inspecteur Ruiz werkt zowel O’Loughlin als de lezer herhaaldelijk op de zenuwen, maar aan alles merk je wel dat het een eerlijke, hardwerkende man is die zich kan vastbijten in een onderzoek en zich niet snel op een zijspoor laat zetten. In een klassiek kat en muis spel blijft de moordenaar echter steeds buiten het zicht van de politie en lijkt alleen O’Loughlin te beseffen wat er aan de hand is. Maar zelfs hij is niet voorbereid op het werkelijke scenario dat in de laatste pagina’s van het boek aan de lezers wordt geopenbaard.
Het is overduidelijk één van de vele talenten van Michael Robotham om een uitstekend plot te bedenken dat je niet al uren van te voren ziet aankomen. Het geeft zijn boeken een extra lading en maakt het lezen van zijn thrillers extra de moeite waard. Een goede thriller valt of staat tenslotte bij de ontknoping en een slechte afsluiting kan het boek - zo goed als het misschien tot dat laatste hoofdstuk ook was - uiteindelijk genadeloos de das om doen. Bij Michael Robotham hoef je daar niet bang voor te zijn. De verdenking is een uitstekend debuut waarmee Robotham meteen liet zien dat hij uit het juiste schrijvershout is gesneden. Eenmaal uitgelezen is het eigenlijk onvoorstelbaar dat ik- hoe kort dan ook – heb overwogen om dit boek niet uit te lezen. Dit is een thriller van een zeer hoog niveau.
Op naar deel twee.
De verdenking
Michel Robotham
Uitgeverij Cargo
Prijs: € 12,50
Ik sta paf !
Vreemd genoeg is Leven of dood pas het eerste boek dat ik heb gelezen van de Australische auteur Michael Robotham. Vreemd omdat hij genoeg boeken heeft geschreven en ik in de regel voornamelijk thrillers lees. Ik kende zijn naam ook wel, maar heb om de een of andere reden gewoon nooit de impuls gevoeld om een keer aan zijn werk te beginnen. Een grote fout van mijn kant, blijkt nu, aangezien Leven of dood een voortreffelijke thriller is die schreeuwt om een verfilming op het grote doek. Vanaf de eerste regels had Robotham mij eigenlijk al te pakken. Een zeer prettige en rustige manier van vertellen, zonder dat dit de vaart uit het verhaal weet te halen. Het klinkt misschien vreemd, maar zo heb ik het toch ervaren. Het boek is spannend, grappig, triest, intrigerend en bij tijd en wijlen bloedstollend.
Hoofdpersonage in Leven en dood, het tiende boek van Michael Robotham, is Audie Palmer, een man die je nog lange tijd zal bijblijven. Het leven heeft hem geen al te beste kaarten toebedeeld maar toch is het een man met een groot moreel plichtsbesef. Palmer moet tien jaar de gevangenis in vanwege een dodelijke overval op een geldtransport waar hij bij aanwezig was. Mede dankzij de hulp van zijn celgenoot Moss Jeremiah Webster weet hij te overleven, maar een dag voor zijn vrijlating weet Palmer uit de gevangenis te ontsnappen. Waarom ontsnappen als je bijna als een vrij man door de poort mag lopen? FBI-agente Denise Furness begrijpt het niet als ze bij de zaak betrokken raakt en merkt dat ze door haar superieuren steeds aan de zijlijn wordt gehouden. In de loop van het verhaal ontdek je genoeg om een beeld te krijgen wat er ongeveer aan de hand is, maar toch moet je dit steeds weer een beetje bijstellen als je de nieuwe informatie hebt verwerkt die constant naar boven komt drijven. Telkens ontbreekt er echter een stukje om alle puntjes met elkaar te kunnen verbinden en zelfs vlak voor het einde van het boek heb je feitelijk nog geen idee wat er nou exact allemaal aan de hand is. Het wat en hoe weet je zo ongeveer, maar het waarom blijft zeer lang verborgen. Zo’n vijftig pagina’s voor het eind komt het verhaal in een stroomversnelling en krijg je steeds meer te weten over het verleden van Audie Palmer. De hoofdstukken worden nu korter en korter waarmee Michael Robotham je bijna dwingt om steeds sneller te gaan lezen en je adrenaline omhoog wordt gepompt.
Met dit boek won Robotham de fel begeerde Gold Dagger Award voor het beste spannende boek van 2015. Terecht, wat mij betreft. Met een zeer soepele pen lijkt het soms alsof Robotham meer schildert dan schrijft. In een paar zinnen zet hij levensechte personen op je netvlies die je ook echt weten te raken en wiens problemen je naar de keel grijpen. Audie Palmer spat werkelijk van het papier en ook mannen als Moss Webster komen volledig tot leven. Tot het einde toe blijft het spannend en als je het uiteindelijk moet dichtslaan is dat met een bezwaard hart en een zucht van teleurstelling. Niet vanwege de ontknoping van het verhaal maar omdat je beseft dat dit een boek is zoals je dat niet al te snel weer zal tegenkomen.
Leven of dood is een psychologische thriller, een liefdesverhaal en een boodschap dat je nooit de moed moet verliezen en altijd moet vechten voor de dingen waarin je gelooft. Bovenal is het een prachtig en enerverend verhaal van een uiterst begenadigd misdaadauteur.
Ik sta paf!
Leven of dood
Michael Robotham
Uitgeverij Cargo
Prijs: € 19,90
MOOIE SFEERTEKENINGEN
De voormalige boekverkoper Per Petterson bracht in 1987 op 35-jarige leeftijd een bundeling uit met korte verhalen. Sindsdien schreef hij meerdere romans en is hij uitgegroeid tot één van de meest talentvolle auteurs van Noorwegen. Met Paarden Stelen won hij in 2003 de twee belangrijkste Noorse boekenprijzen en onlangs wist hij met de Engelse vertaling ook beslag te leggen op de prestigieuze Independent Foreign Fiction Prize. Zeer verrassend, maar aan de andere kant ook weer niet zo héél verwonderlijk, want dit boek laat zien dat Petterson inderdaad een zeer begenadigd auteur mag worden genoemd. Paarden Stelen is namelijk een prachtige roman, vol met mooie sfeertekeningen en heerlijk taalgebruik. Op bijzonder knappe wijze weet hij in verhaalvorm te omschrijven hoe kwetsbaar en waardevol ons leven is. En dat zonder zich ook maar één moment te verliezen in vals of goedkoop sentiment.
Petterson vertelt het relatief simpele verhaal van een 67-jarige man, die zich – na de dood van zijn vrouw – in een zelfgekozen vorm van eenzaamheid afsloot van de rest van de wereld en een huis kocht in de bossen van Noorwegen. Hier brengt hij de tijd door met kleine reparaties, wandelingen met zijn hond en voorbereidingen voor de winter. Een ontmoeting met een leeftijdgenoot maakt herinneringen los aan de zomer van 1948, toen hij een jongen van vijftien was en de vakantie samen met zijn vader doorbracht. Allerlei gebeurtenissen in die bewuste zomer hebben hem gevormd tot de man die hij uiteindelijk is geworden. Hij leerde er hoe het was om van iemand te houden, ontdekte dat zelfs je ouders soms grote geheimen voor je hebben en moest constateren dat ook degene van wie je dat het minst verwacht, in staat is om je te verraden. En niet als laatste kwam hij er voor het eerst in zijn leven in aanraking met de dood.
In iedere zin en elk woord zit op een zeer poëtische wijze de soms nog ongerepte schoonheid van het Noorse landschap verborgen en proef je de levenslust en onbezonnenheid van de jeugd. Petterson is een uitstekende verteller en in Paarden Stelen lijkt hij een op het oog vrij eenvoudig verhaal te vertellen. Maar tussen de regels door valt er een hoop te ontdekken en op het einde moet je nog eens extra naar adem happen. Het verhaal schakelt steeds tussen heden en verleden, maar beide verhaallijnen zijn even mooi en zorgvuldig uitgewerkt. Het laat de lezer achter met een brok in de keel en met een duidelijke boodschap. Paarden Stelen is een geweldige roman en verdient een groot publiek.
Paarden stelen
Per Petterson
Colibri
Prijs: € 12,50
