Conrad Kobbe: Trixi (Conny Coll # 01)

Jeugdsentiment

Toen ik een jaar of dertien, veertien was verslond ik de westerns van de Duitse auteur Conrad Kobbe over Conny Coll. Er verschenen er meer dan tachtig en ik denk dat ik ze bijna allemaal wel heb gelezen. Alle boek- en sigarenwinkels in de directe omgeving van het Amsterdamse Geuzenveld waar tijdschriften en/of boeken werden verkocht heb ik afgestruind in de hoop weer een paar nieuwe pockets te vinden. Er verschenen losse delen en omnibussen, waardoor ik soms ook titels dubbel kreeg. Niets aan te doen, het belangrijkste was om de serie compleet te krijgen. Hoofdpersoon Conny Coll was een dertienjarige jongen uit Arizona die al op jonge leeftijd het ouderlijk huis verliet en uitgroeide tot een revolverheld van ongekend niveau. Mensen die hem zagen oefenen gaven hem al snel de bijnaam Trixi, aangezien het wel leek alsof hij kon toveren met zijn wapens. De boeken van Kobbe hadden een magische aantrekkingskracht op veel jongeren en tot op de dag van vandaag zijn mensen hartstochtelijk op zoek om de serie (weer) in het bezit te krijgen. Jeugdsentiment van de bovenste orde. Maar ook een soort magische aantrekkingskracht naar de avonturen van Conny Coll in het fameuze wilde westen. Hij werd op nog altijd jonge leeftijd lid van een speciale afdeling van de grensruiters van Texas, de G-man van kolonel Sinclair. In de reeks schreef Kobbe meerdere delen over de andere leden van de groep terwijl ook de woeste natuur van het Amerika van die tijd regelmatig centraal stond. Samen met de spanning en de humor maakte het de serie over Conny Coll een verslaving voor veel kinderen  in de jaren zeventig en tachtig.

Waren de boeken over Conny Coll echt zo goed als in mijn herinnering staat gegrift? Onlangs kreeg bij toeval de hele serie weer in mijn bezit. Het eerste deel, Trixi, stond nog redelijk in mijn geheugen gegrift. Dat bleek tijdens het lezen, toen ik bepaalde delen van het verhaal nog vrij helder voor de geest kon halen. Ruim veertig jaar later! Verouderd taalgebruik, opvallend veel taalfouten en soms een wat belerend toontje van de auteur. Het deed er echter niet toe. Al na een kleine tien pagina’s zat ik weer helemaal in de wereld van Conny Coll en hoewel ik het minder spannend vond dan al die jaren geleden, begreep ik nog wel volledig waarom ik toentertijd zo mijn best heb gedaan om alle delen in mijn bezit te krijgen. Ik had ook westerns van Max Brand, Zane Grey, Louis L’Amour en Joe Silent (de enige die enigszins in de buurt kwam van de serie over Conny Coll), maar Conrad Kobbe stond met afstand bovenaan. 

In het eerste deel werd de basis gelegd voor de rest van de serie. Veel gebeurtenissen werden in de latere delen pas uit de doeken gedaan. Veel avonturen heb ik nog redelijk helder voor de geest, zoals bijvoorbeeld die tijdens de aardbeving van San Francisco in 1906. De prettige en snelle schrijfstijl van Kobbe heeft de tand des tijds redelijk doorstaan. Het eerste deel heb ik met veel plezier opnieuw gelezen. 

Het tweede deel ligt klaar.


Trixi
Conrad Kobbe
Uitgeverij Kerco